Gauero lez desio dut
loak harrapatzea.
Loak harrapatzea
guztia ahazteko.
Nintzen hura
izaten jarraitzeko.
Baina era berean
eromenezko une haiek
berriro azalean sentitzeko,
ezkutuan.
Inork jakin ez dezan,
berak jakin ez dezan,
ene buruak jakin ez dezan.
Nire arimaren ahots leun horrek
ezer txarrik egin dudala
esan ez diezadan.
Ez dut eta
oreka lortzea beste gogorik.
Ene barnean.
Ene begirada guztietan.
Nik neurea ulertzen ez dudanean.
Senti dudana azaldu ezin dudanean.
Arimaren oihuak kanporatzeko
mila eta bat ele hautatzean.
Ez dakit...
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada