Zuregatik eta betirako

Bide honek ez ei du atzera bueltarik. Iragana beti izan da zerbait lausoa, oroitzapen hutsa. Sarritan ordea, igarotakoa izan ohi da etorkizun.

Oroitzapen hutsa diot, baina oroitzapenak berak hutsaltasun hori beteegia du agian hitzez, keinuz, begiradaz, ferekaz, SENTIMENDUZ, ... Beteegia bai, inoiz bizitza delako istorio hau leuna izan dadin; beteegia, iragana atzean utzi eta aurrera egin ahal dezagun.

Aztera so egite hori berritan ere, atsekabearen errainu bakarra. Oinazearen printzak ere badituela esango du zenbaitek, aspaldian zoragarria zen hura berreskuratu nahi hori malkotan baita itotzen. Malkotan ito, desagertu, eta burua altxatzeko saiakera bakoitza suertatzen da alferrikako azkenaldian. Ez ote dut kemena galdu? Baietz esango nuke, baita itxu geratu naizela bizitzak omen duen distira horren aurrean... zuregatik eta betirako.