Ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Etxetik kanpo ikastearenak baditu halakoak.

Harira. ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Azkenaldian gure betiko zuloa utzi eta txoko "berriak" esploratzen dihardugu.

Duela guutxiko larunbat horietako batean konturatu nintzen. Aiton- amonak ez dira berdin esertzen taberna eta jatetxeetan. "Txorakeria galanta!" pensatuko du zenbaitek. Neronek ere horixe erantzun nion nire beste "ni"ari. Baina ez dira berdin esertzen.

Bikoteka, mahaiaren alde berean jezartzen dira BETI aiton- amonak. Lagunek ziotenari kasu handiegirik egin gabe, une batez arrazoi "normal" bat aurkitu nahi izan nion honi. Beharbada urte gehiegi daramatzate jada bata bestearen aurpegiak ikusten, eta nahiago dute pareko mahaian 2 zenbakidun entsalada, ala bokata begetal bat eskatu duten jakin; agian urteak urte izanik ere, euren artekoa ez da sekula aldatu, gehiagora ez bada, eta ezin dute bata bestearen albotik banandu.

Izan dadila arrazoi bat, edo bestea. Sarritan (gehiegitan esango nuke nik) aiton- amona askorengatik gaizki esaka aritzen naizen arren, gustoko dut jende zaharra. Gustoko dut nire hogei urte mukitsuetan izango zuten itxura buruan marraztea (horrek ni amontzean nolakoa izango ote naizen pentsatzea dakarren arren...). Izan ere, esploratu genuen afaltoki hartan, afalondoan jende helduarentzako dantzaldia izaten da beti. Hura zen hura gerri mugimendua aiton- amonen artean. Bereziki bikote batek eman zidan arreta. Hirurogeita hamarrak pasatxo edo bueltan, musikaren gainean gorputza mugitzeko arintasun ederra zuten. Eta desberdin esertzen ziren mahaian. Biak mahaiaren alde BEREAN.

Agian gizarte honetan "eskandalo" bat litzatekeelako mende erdia pasata duen edozein gizaki mahaiaren alde banatan eserita, musuka ikustea edozein tabernatan. Agian hori "gazteentzako kontua" delako, nork daki.

Oraindik ere loa kentzen didan xelebrekeria da.