Zuzenak ez-politikoki

Postariarekin maitemindu zelako

bere maiterik maiteenaren eskutitzaren zain

gau eta egun zirauen hura.

Eleberriko protagonista fiktizioarekin maitemindu zelako

idazlea bere maitasun platonikoa zuelako

liburua erosi zuen hura.

Apaizarekin maitemindu zelako

senarrarekin zituen arazoak

konfesioetan kontatzen zituen emakume hura.

Bederatzi hilabeteko gizentze etengabea

utzi zion kabroi harekin maiteminduta jarraitzen duelako

Mikelen neskalagunak.

Oraindik ere gauero oroitzen delako

arratsaldeko, 7:30ak aldera, egongelan,

jipoitzeko itxaroten zion harekin.

Plagioa egin duen abeslaria

plagiatuaren saminaz oroitzen delako kontzerturo,

abestiko lehen hiru akordeetan.

(eta maite du plagiatua)

Euskalari bat

arkeologo batekin maitemindu delako

Iruña-Veleiako istiluez eztabaidan zihardutela.

Gizakiok badugulako politikoki zuzena deituaren aurka joateko halako erraztasun bat, mende erdiaren bueltara iritsi eta halaz ere masailak malkotan itoko zaizkigula dakigun arren. Eta EHko neskatxen ehuneko altu batek Efren delako hilehoriaren argazkiak karpetan itsasten dihardu Soraya delako neska gaztea "maite" omen duelako.

Inozoak gu...

(Ez isildu, izan zuzenak ez-politikoki...)

Lotsagarria...

- Kaixo.
- Buenas tardes. ¿Te ayudo en algo?
- ...E...no, no, sólo vengo a mirar. (Eta dendako txokorik ezkutuenera alde egiten duzu, dendairak zure gorritasuna nabari ez dezan gazteleraz hitz egitea gustoko ez duzulako, arropa bakarrik aukeratzea gustatzen zaizulako. Trapuren bati begia bota diozu jada, eta...bai! 38a falta da, bei falta da 38a, baita zapata dendetan ere. Arnasa sakon hartu eta beste dendariari begiratu diozu. Agian euskaraz jakingo du, animo!).

- Barkatu, 38rik baduzue?
- ¿Perdona?Es que, en euskera... (Eskerrak, ezpainak "vascuence" ahoskatzeko moduan jarri ditu. Bai, beti ahoa begiratzen dut, ez begiak).
- A ver si hay la talla 38.

(Aldageletara sartu, eta miraria dirudien arren, probatu eta erostea pentsatu duzu, buelta gehiagorik eman gabe. Kajara zoaz, gutxienez bost minutu itxaron beharko duzu).

- Holaaa.
- Aupa.
-Son 39,95€ por favor. (Eta kreditu txartela erakusen diozu).
- ¿Me enseñas el DNI?Baaale, ahora firma aquí.(Arratsaldeko lauretan lanean sartu denez geroztik ahoan bueltaka darabilen txiklea etengabe mugituz).
- Ee, tori.
- Baleee, gracias.
- Agur! (Ez da hain zaila izango lau letradun hitz hori ikastea, ziur ahalegin bat egin eta ahoskatuko duela).
- Chao!















Itxuraz italiar etorkin asko iritsi da azken urteotan Euskal Herrira, edo ama-hizkuntza gaztelania dutenek erraztasun berezi bat dute /c h a o/ bokal-kontsonante katea ahoskatzeko. Zer izango ote du /a g u r/ bokal-kontsonante kateak zailetik?












Gaur aldarrikapen gogoz jeiki naiz.
Lotsagarria.

Bi lo

Anbizioak irensten gaitu sarritan.

Gaur, inoiz ez bezala astelehena izanik, zure betaurrekoak ikusi ditut. Ongi ematen dizute aurpegira, zuri guztiak, egia esatearren. Ikusi ditut, halaber, zure apunteak, zure azpimarratzeko errotulagailua, zure karpeta hortero hori. Eta musu bat eman dizut. Inoiz ez bezala astelehenetan.

Pasa den udaz geroztik gogoko ditut haurrak (lehen ez gehiegi, ez nuen eurekin komunikazio biderik irekitzen). Haurra nintzenean zenbatzen nuen moduan, gaurkoa alde batera utziz bi lo besterik ez berriro hain ongi ematen dizuten betaurrekoak begi aurrean izateko. Ez da hainbeste. Baina aste honetan gehiegi da. Anbizioak(edo abariziak) irentsi nau, edo zuk zeuk.

P.D.:Bekatu kapital gehiegi testu berean argitaratu ahal izateko akaso. Bekaturik ez balego zer litzateke ordea munduaz?

Eguraldi honek ez dit onik egiten, ez.

Ondo lo egin.

Ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Etxetik kanpo ikastearenak baditu halakoak.

Harira. ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Azkenaldian gure betiko zuloa utzi eta txoko "berriak" esploratzen dihardugu.

Duela guutxiko larunbat horietako batean konturatu nintzen. Aiton- amonak ez dira berdin esertzen taberna eta jatetxeetan. "Txorakeria galanta!" pensatuko du zenbaitek. Neronek ere horixe erantzun nion nire beste "ni"ari. Baina ez dira berdin esertzen.

Bikoteka, mahaiaren alde berean jezartzen dira BETI aiton- amonak. Lagunek ziotenari kasu handiegirik egin gabe, une batez arrazoi "normal" bat aurkitu nahi izan nion honi. Beharbada urte gehiegi daramatzate jada bata bestearen aurpegiak ikusten, eta nahiago dute pareko mahaian 2 zenbakidun entsalada, ala bokata begetal bat eskatu duten jakin; agian urteak urte izanik ere, euren artekoa ez da sekula aldatu, gehiagora ez bada, eta ezin dute bata bestearen albotik banandu.

Izan dadila arrazoi bat, edo bestea. Sarritan (gehiegitan esango nuke nik) aiton- amona askorengatik gaizki esaka aritzen naizen arren, gustoko dut jende zaharra. Gustoko dut nire hogei urte mukitsuetan izango zuten itxura buruan marraztea (horrek ni amontzean nolakoa izango ote naizen pentsatzea dakarren arren...). Izan ere, esploratu genuen afaltoki hartan, afalondoan jende helduarentzako dantzaldia izaten da beti. Hura zen hura gerri mugimendua aiton- amonen artean. Bereziki bikote batek eman zidan arreta. Hirurogeita hamarrak pasatxo edo bueltan, musikaren gainean gorputza mugitzeko arintasun ederra zuten. Eta desberdin esertzen ziren mahaian. Biak mahaiaren alde BEREAN.

Agian gizarte honetan "eskandalo" bat litzatekeelako mende erdia pasata duen edozein gizaki mahaiaren alde banatan eserita, musuka ikustea edozein tabernatan. Agian hori "gazteentzako kontua" delako, nork daki.

Oraindik ere loa kentzen didan xelebrekeria da.

Aterkipeko gogoetak

Gaur, ikusi zaitudala eta euria ari zuela bakarrik dakit (eta "Deabruak"-en abestiarekin oroitu naiz oraintxe).

Ez dut sekula ulertu izan eguraldiak jendea aldatzeko duen boterea; haizeak orbela airera baino azkarrago mugitzen gaitu gu.

Eta ikusi zaitudala dakit, euria ari zuen eta.

Euria ari duen egunetan ez gara berdin orrazten; ez dugu dutxan abesten, nazkatu garelako jada gure gorputzaren kontra tantak etengabe sentitzeaz. Jende gehiagok hartzen du autobusa, jende gehiagok metroa, jende gehiagok trena. Agian erromantikoagoa delako kristalaren bestaldetik negarrez adioka aritzea bidai luze baten aurretik, egun eguzkitsuetan baino; erromantikoagoa da noski. Badelako euria ari duen egunetan autobusean sartu eta bidaiarien aurpegi grisak etengabe begiratuz bizitzeak merezi duela sinesten duenik, bere poz bakarra horrela somatzen duenik. 

Politagoak direlako filmak euria ari duenean (bai leihotik kanpora, baita fotogrametan ere). Politagoak direlako haurrak katiuska koloretsuekin euria ari duenean. Politagoa zarelako zu euria ari duenean, eta aterkiaren azpian lurrera begira joateagatik estropezu egin eta biok lurrera erortzen garenean berehala altxatuz, zinez plazako putzu guztietan elkarrekin estropezu egiteko gogoa sentitu arren.

Eta euripean ikusi zaitudala bakarrik dakit.