Sorterria,
hain maitea duguna…

Jaio eta hark hazten gaitu,
hark irakasten digu bizitzaren legea,
hark lokartzen gaitu bere altzoan
aske amets egin dezagun.

Hark ematen digu arnasa,
hark gaitu babesten eta maitatzen,
hark lotzen ditu bere kateak
gogor gure erraietara.

Nekez ahazten ditu batek
bere sorterriaren kateak,
nekez utzi bere lurrak,
nekez baztertu arbasoak,
inperio erraldoien aurrean.

Nekez ematen dugu amore
zapaltzaileen aurka,
nekez beldurtzen gaitu
haien gehiegitasunak
gure aitaren etxea bizirik mantentzean.

Zinez maite du sorterria gauero urrun denak,
Ama Lurraren besoetan
amestuko lukeen hark,
urteetan arima galdu duen hark.

Hil artean defendatuko du
semeak amaren izena,
Hil artean eginen du irrintzi
jarritako mugetatik haratago,
hil artean apurtuko ditu kaiolak,
zapalduko sasiak,
hain maitea duen sorterriaren alde,
bihotzez.