Maindire arteko biderketak

Eta lana pilatzen zait, orduak pasa ditudan arren, egin beharreko lan horrekin pentsatzen. Kontzientzia garrasika hasten zait. Batez ere maindire artean; iluntasunak baduelako gauzen garrantzia infinituarekin biderkatzeko ahalmen hori.

"Kontzientziak bidezidor asko hartzen ditu ezkutatuan gorde nahi zenituzkeen zamak azaleratzeko". Herenegun irakurri nuen Andu Lertxundiren eleberri batean. Ez nuke definizio hoberik aurkituko. Baina ez dit lanagatik garrasi egiten. Kontzientziak, diot. Denbora luzez gauza berari jira eta bira ibiltzearen ajeak izango ote.

Gero teleberria jarri eta nirekoia sentitzen naiz. Arazoak alfonbra azpitik ateratzen ditut, edo ni naiz arazoa, edo larunbat gauetako zigarro alkoholdunak dira arazoa...
Gaur, badirudi bizitza berri bati ekin behar diogula denok, halabeharrez. Egunkariek hala diotelako, irratiak hala diolako, telebistan besterik ez delako entzuten.

Nik, gaurko egunkari alea gordeko dut, eta hemendik 30 urtera orriak zeharo horituta dituenean, berriro irekiko dut, eta Gorka Urbizu ikusiko dut EEBBtako irrati batean Berri Txarraken diska berriari buruz hizketan; eta Ur Apalategik, "ofizioz" eleberrigile izanda, ipuin-liburu batekin sari bat nola irabazi zuen irakurriko diet bilobei; Gadafiren aurpegi odoldua bigarren plano batean nola geratu zen ekarriko dut gogora. Eta 2011. urte hartan, behar bada ordura arte sekula irakurri nuen lerrobururik garrantzitsuena nola irakurri nuen gogoratuko dut. Ordura artekoa. Beste egunkari-azal batzuk gordetzeko esperantza sentitu nuela ere gogoratuko dut.
Iluntasunak baduelako gauzen garrantzia infinituarekin biderkatzeko ahalmen hori. Larunbat gaueko zigarroekin are gehiago.

Ilbeltza, sekula baino beltzago

Koldarregia da

arratsaldeak lapurtzen dituen

egunsentia

eta botila hautsien gainean

lokartzen gaitu

eta idortutako ezpainetan

edaten du

eta egun antzuen

trafikatzailea da

bart, garagardo gehiegi

edan dut beste behin

(Fertxu Izquierdo)

Biharkoa ez da egunsenti trafikatzaile horietakoa izango. Ez da elurragatik, nahiz eta azkenaldian neguak ama- birjinaren agerpenak baino harridura gehiago sortzen duen telebista eta irratietan...

http://www.youtube.com/watch?v=jvoxEPeIUO4

Zein desberdina den filma zineko besaulkiaren arabera...

Betetzeko zulorik ez balego...

Eguna joaten zaio liburutegiko lau pareten artean. Azterketa garaian ere, esertzeko lekurik ia izaten ez denean, hantxe pasatzen du eguna berak. Egunkari bat hartu, goitik bera irakurri (ziurrenik orriladearen zenbakia ere bai), eta beste baten bila joaten da.

Gaztetan irakurtzerik izan ez zuen guztia, hil baino lehen irakurri nahi duela dirudi, konpultsiboki, badaezpada ere, zerbait gertatzen bazaio. Eta kanpaiak entzuten dira, aldameneko elizakoak; "gaur ere joan zaigu baten bat" pentsatzen du berak tristuraz. 

Arratsaldeko zortzi eta erdiak aldera itxi dut, gaur ere, liburutegia. Egunkari zaharregietan begira hasi naiz, aspaldiko berriak oraintxe bertan sortutakoak diruditela pentsatuz (horixe du gure munduak), eta konturatu naiz zulo bat dagoela egunkari guztietan, leku berean, eskelen atalean. 

Hiltzeari beldurra diogula dio zenbaitek. 

Liburutegiko agureak bera hiltzen den egunean jada irakurtzeko egunkaririk geratuko ez denaren beldurra du.

Badaki utziko duen zulorik handiena egunkari bakoitzean egindakoa dela; bere eskelak beteko duena.

Postariarekin maitemindu zelako...

Ez da maizegi gertatzen. Ia inoiz ez da gertatzen azkenaldian. Bankua eta telefono konpainia; bat- batean Benidorm-eko apartamentutxo baten jabe naizela jakinarazten duen eskutitz "horteroren" bat.

Ene buruari idazten hasi naiz. Duela urte batzuk bizilaguna, edo ikaskidea, edo ama horrelako zerbaitetan ikusi izan banu, psikoanalistarik garestienari deituko nion. Gaur ez.

Jada larregi direlako malkotan igaro ditudan orduak. Luzeegia delako egutegiko egun bakoitza (astelehena, ostirala edo igandea izanda ere), ez zenuelako zure liburuxka zaharkitu eta whiskyz zipriztinduriko hartan nire helbiderik izkiriatu.

Eskutitzen zain dihardut, ordea, egunero, urteko egunik arraroenean ere. Bere ibilera pausoz pauso leihotik begiratzearren bakarrik. Eskutitzak postontzian sartzerakoan duen fintasun horrengatik. Beharbada, bera izan delako maitasunik gozoena eskutitz forman ekarri izan didana; bera izan delako inolako maitasunik ekarri ez didana ere.

Gaur ez. Gaur ez dut psikoanalisten telefonorik agendan. Ez dut behar. Nire buruari eskutitzak idaztea ez al da ba nahikoa terapia?

Zuzenak ez-politikoki

Postariarekin maitemindu zelako

bere maiterik maiteenaren eskutitzaren zain

gau eta egun zirauen hura.

Eleberriko protagonista fiktizioarekin maitemindu zelako

idazlea bere maitasun platonikoa zuelako

liburua erosi zuen hura.

Apaizarekin maitemindu zelako

senarrarekin zituen arazoak

konfesioetan kontatzen zituen emakume hura.

Bederatzi hilabeteko gizentze etengabea

utzi zion kabroi harekin maiteminduta jarraitzen duelako

Mikelen neskalagunak.

Oraindik ere gauero oroitzen delako

arratsaldeko, 7:30ak aldera, egongelan,

jipoitzeko itxaroten zion harekin.

Plagioa egin duen abeslaria

plagiatuaren saminaz oroitzen delako kontzerturo,

abestiko lehen hiru akordeetan.

(eta maite du plagiatua)

Euskalari bat

arkeologo batekin maitemindu delako

Iruña-Veleiako istiluez eztabaidan zihardutela.

Gizakiok badugulako politikoki zuzena deituaren aurka joateko halako erraztasun bat, mende erdiaren bueltara iritsi eta halaz ere masailak malkotan itoko zaizkigula dakigun arren. Eta EHko neskatxen ehuneko altu batek Efren delako hilehoriaren argazkiak karpetan itsasten dihardu Soraya delako neska gaztea "maite" omen duelako.

Inozoak gu...

(Ez isildu, izan zuzenak ez-politikoki...)

Lotsagarria...

- Kaixo.
- Buenas tardes. ¿Te ayudo en algo?
- ...E...no, no, sólo vengo a mirar. (Eta dendako txokorik ezkutuenera alde egiten duzu, dendairak zure gorritasuna nabari ez dezan gazteleraz hitz egitea gustoko ez duzulako, arropa bakarrik aukeratzea gustatzen zaizulako. Trapuren bati begia bota diozu jada, eta...bai! 38a falta da, bei falta da 38a, baita zapata dendetan ere. Arnasa sakon hartu eta beste dendariari begiratu diozu. Agian euskaraz jakingo du, animo!).

- Barkatu, 38rik baduzue?
- ¿Perdona?Es que, en euskera... (Eskerrak, ezpainak "vascuence" ahoskatzeko moduan jarri ditu. Bai, beti ahoa begiratzen dut, ez begiak).
- A ver si hay la talla 38.

(Aldageletara sartu, eta miraria dirudien arren, probatu eta erostea pentsatu duzu, buelta gehiagorik eman gabe. Kajara zoaz, gutxienez bost minutu itxaron beharko duzu).

- Holaaa.
- Aupa.
-Son 39,95€ por favor. (Eta kreditu txartela erakusen diozu).
- ¿Me enseñas el DNI?Baaale, ahora firma aquí.(Arratsaldeko lauretan lanean sartu denez geroztik ahoan bueltaka darabilen txiklea etengabe mugituz).
- Ee, tori.
- Baleee, gracias.
- Agur! (Ez da hain zaila izango lau letradun hitz hori ikastea, ziur ahalegin bat egin eta ahoskatuko duela).
- Chao!















Itxuraz italiar etorkin asko iritsi da azken urteotan Euskal Herrira, edo ama-hizkuntza gaztelania dutenek erraztasun berezi bat dute /c h a o/ bokal-kontsonante katea ahoskatzeko. Zer izango ote du /a g u r/ bokal-kontsonante kateak zailetik?












Gaur aldarrikapen gogoz jeiki naiz.
Lotsagarria.

Bi lo

Anbizioak irensten gaitu sarritan.

Gaur, inoiz ez bezala astelehena izanik, zure betaurrekoak ikusi ditut. Ongi ematen dizute aurpegira, zuri guztiak, egia esatearren. Ikusi ditut, halaber, zure apunteak, zure azpimarratzeko errotulagailua, zure karpeta hortero hori. Eta musu bat eman dizut. Inoiz ez bezala astelehenetan.

Pasa den udaz geroztik gogoko ditut haurrak (lehen ez gehiegi, ez nuen eurekin komunikazio biderik irekitzen). Haurra nintzenean zenbatzen nuen moduan, gaurkoa alde batera utziz bi lo besterik ez berriro hain ongi ematen dizuten betaurrekoak begi aurrean izateko. Ez da hainbeste. Baina aste honetan gehiegi da. Anbizioak(edo abariziak) irentsi nau, edo zuk zeuk.

P.D.:Bekatu kapital gehiegi testu berean argitaratu ahal izateko akaso. Bekaturik ez balego zer litzateke ordea munduaz?

Eguraldi honek ez dit onik egiten, ez.

Ondo lo egin.

Ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Etxetik kanpo ikastearenak baditu halakoak.

Harira. ia larunbatero afaltzen dut lagunekin. Azkenaldian gure betiko zuloa utzi eta txoko "berriak" esploratzen dihardugu.

Duela guutxiko larunbat horietako batean konturatu nintzen. Aiton- amonak ez dira berdin esertzen taberna eta jatetxeetan. "Txorakeria galanta!" pensatuko du zenbaitek. Neronek ere horixe erantzun nion nire beste "ni"ari. Baina ez dira berdin esertzen.

Bikoteka, mahaiaren alde berean jezartzen dira BETI aiton- amonak. Lagunek ziotenari kasu handiegirik egin gabe, une batez arrazoi "normal" bat aurkitu nahi izan nion honi. Beharbada urte gehiegi daramatzate jada bata bestearen aurpegiak ikusten, eta nahiago dute pareko mahaian 2 zenbakidun entsalada, ala bokata begetal bat eskatu duten jakin; agian urteak urte izanik ere, euren artekoa ez da sekula aldatu, gehiagora ez bada, eta ezin dute bata bestearen albotik banandu.

Izan dadila arrazoi bat, edo bestea. Sarritan (gehiegitan esango nuke nik) aiton- amona askorengatik gaizki esaka aritzen naizen arren, gustoko dut jende zaharra. Gustoko dut nire hogei urte mukitsuetan izango zuten itxura buruan marraztea (horrek ni amontzean nolakoa izango ote naizen pentsatzea dakarren arren...). Izan ere, esploratu genuen afaltoki hartan, afalondoan jende helduarentzako dantzaldia izaten da beti. Hura zen hura gerri mugimendua aiton- amonen artean. Bereziki bikote batek eman zidan arreta. Hirurogeita hamarrak pasatxo edo bueltan, musikaren gainean gorputza mugitzeko arintasun ederra zuten. Eta desberdin esertzen ziren mahaian. Biak mahaiaren alde BEREAN.

Agian gizarte honetan "eskandalo" bat litzatekeelako mende erdia pasata duen edozein gizaki mahaiaren alde banatan eserita, musuka ikustea edozein tabernatan. Agian hori "gazteentzako kontua" delako, nork daki.

Oraindik ere loa kentzen didan xelebrekeria da.