Txikitan ohitura nuen igande euritsuetan puzleak egiteko. Berez ez zaizkit sekula gustatu izan; igande euritsuetan soilik. Pieza guztiak elkartu nahiean ibiltzen nintzen anaiarekin, eta zati bat osatzeko pieza bat falta zenean, minutu luzeak ematen nituen une hiaetan urrea balio zuen pieza haren bila. Ez nuen aurkitzen. Inon. Jada etsita, bat-batean pieza madarikatua beste eskuan izaten nuela konturatzen nintzen
Bizitzaren gauzak.
Bada urte dezente puzlerik egiten ez dudala. Ezta nahi ere, igande euritsu horietan. Eta egia esan, ez dakit zergatik akordatu naizen puzle madarikatuetaz... Bizitzaren gauzak... Zu zintudan ezkerreko eskuan denbora luzez beste piezaren baten bila nenbilen bitartean. Hori gauza, bizitzarena; hori gauza, puzleena. Ezin aurrera jarraitu ezkerreko eskuko pieza hori gabe...
Igande euritsuak... azkenean gustoko izango ditut.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada