Laster arte...

L´amour

Hau ez da deklarazio bat. Hau ez da zureganako menpekotasuna erakutsiko duen idatzizko aitormena. Hau ez da "barka nazazu, mesedez" bat. Badakit barkatu nauzula, badakit beti egingo duzula. Badakit ez dudala deklaratu beharrik; ondoegi ezagutzen nauzu.


Hau ez da ordea deklarazio bat, ez eta zita eskatzeko modu bat. Jada mila eta bat zita izan ditugu elkarrekin.


Hau literatura idorrerian duen arima baten askapena da; bide batez, zuk ere maite nauzula entzun nahiko dut biharko lehen argi izpiarekin batera. Momentuz okre koloreko orriak dituzten liburuak hautatuko ditut liburutegiko apalategitik. Idorreria lasaituko duen ur tantaren bila.

Edo agian `Amélie´ alokatuko dut bideo-klubetik, ondo deklaratzen ikasteko.





"Sin ti las emociones de hoy no serían más que la piel muerta de las de ayer"

Haizeak ere badaki. Badaki jada ez dizudala berdin begiratzen. Badaki, nahiago dudala oparitu zenidan liburu hura besapean hartu eta eguzkiak artean zerunuga igaro ez duenean harroketan pausatzea, hitz ederren bidez hilabeteak atzera egiteko. Badaki nahiaog dudala egun euritsuetako sofa, pijama, paperezko mukizapiak eta "Love actually"ren ildoko filmeren bat, ginen hura berriro sentitzeko.

Berak, zinez uste du betaurreko berriak direla begietatik pasioaren diztira kendu zidatenak...











Zuk "hitz egin behar dugu" ahoskatu zenion atzo.

Berak ez zuen hasiera batean erreakziorik izan; gero, irribarre lotsati bat marraztu zuen aurpegian, bere gurasoen etxean duen umetako erretratu hartara bueltatu nahiko balu bezala.

Egiarik onartu nahi ez duen arima bat.

Egiarik entzun nahi ez duen beste bat.



Azken finean, haizea zebilen, eta latz, galernak betaurreko berriak ondatu zizkizunean...